Vaderschap

Het is vreemd, heel vreemd. Ik dacht dat ik inmiddels aardig op dreef was in het ‘vader zijn’, maar er schijnt iets mis te zijn met mijn geheugen…  Laat ik het zo zeggen ik word stilgezet bij gedachten en levenslessen die ik al eerder heb meegemaakt, maar die langzaamaan verwaterd zijn.

Joël 10 minuten oud 

Het komt allemaal door Joël,onze jongste spruit in de Verwoerdclan.  Deze überschattige baby (lijkt op z’n  moeder) zag 29 oktober het levenslicht. Het is de derde keer dat ik vader mocht worden. En ik kan er niets aan doen, maar iedere keer wanneer ik vader wordt begrijp ik weer meer van het vaderhart van God. Je weet wel die uitgemolken evangelische term die toch steeds weer inslaat als een bom. Tenminste bij mij vooral op de momenten waarop ik opnieuw het vaderschap beleef.

Het gaat mij vooral om het geniale begrip van ‘onvoorwaardelijke liefde’. Inderdaad, liefde die je ontvangt zonder dat je er iets voor hoeft te doen. Voor veel mensen niet meer dan een fijne wetenschap. Voor mij was het dat tot zes jaar geleden ook, het moment dat ik voor het eerst echt vader werd. Toen ik mijn dochter voor het eerst in m’n armen hield, zag ik een hulploos hoopje mens dat volledig afhankelijk was van ons. Drie kilo aan genetisch materiaal van mijn vrouw en mij, waarvan iedereen zei: ‘wat lijkt ze op jou’ (dat zeiden ze tegen m’n vrouw ook hoor). Een typisch geval van wonder als je het mij vraagt. Twee jaar geleden had ik die zelfde ervaring, maar dan met m’n zoontje.

Maar kleine baby’s worden groot en voor je het weet heb je zo nu en dan de neiging om ze achter het behang te plakken. En dan verwordt dat gevoel van onvoorwaardelijke liefde tot een feit: ‘ik hou van jou, wat je ook doet’. Dan is het weer enorm fijn om dat gevoel weer te herbeleven met dat weerloze mannetje. Je zou bijna tot in de eeuwigheid om de twee jaar pappa willen worden, bijna dan hé (ook hier overwint mijn ratio).

Het is eigenlijk een eer om vader te zijn. God heeft in zijn oneindige wijsheid besloten dat hij onze Vader wil zijn. Aan mij de taak om mijn best te doen om een zo helder mogelijke afspiegeling van die Hemelse Vader te zijn. Een mooie uitdaging en een grote verantwoordelijkheid.  Met die uitdaging ben ik nog wel even zoet, toch?